mijn verhaal
Geplaatst: 04 Nov 2015, 13:03
Op een avond zat ik in mijn zetel en ineens, uit het niets... Een soort geruis en gepiep in mijn beide oren. Er was toevallig enkele dagen voordien een reportage geweest op tv en ik dacht 'oh neen, dit kan niet waar zijn'. Ik was onmiddelijk in paniek.
Volgende dag ben ik naar de huisarts geweest. Die zei dat het een prop in mijn oren moest zijn en ging vervolgens over tot het uitspuiten van mijn oren.
Dit had echter geen effect. Toen ik twee dagen later naar mijn huisarts terugbelde om te zeggen dat het niet over was verwees hij me naar een KNO arts.
Daar had ik, gelukkig heel snel, ook een afspraak mee. Verschillende testen werden gedaan maar bleek dat er aan mijn oren zelf niets mankeerde.
Ik kreeg pilletjes mee naar huis om de bloedtoevoer naar mijn oren te verbeteren en het zou wel overgaan. Ik moest twee weken erna terug komen.
Dagen passeerden. Ik werd er gek van. En hoe meer ik er aan dacht, hoe luider het werd. Waarom ik? Dat vroeg ik me steeds terug af.
Ik huilde constant en was angstig.
Na twee weken mocht ik terug naar de KNO arts. Die was eigenlijk heel vaag. Die vroeg of ik soms stress had. Ja hallo! Wie heeft er de dag van vandaag nooit eens geen stress? Voila, de stempel was gedrukt. Zonder enige verdere onderzoeken. U heeft 'chronische hyperventilatie'. Eventueel ademshalingenoefeningen bij de kinesist maar wij kunnen niets meer doen voor u.
Ik zag het niet meer zitten. Werd depressief en werd door de huisarts antidepressiva voorgeschreven. Ging zoals aangeraden naar de kinesist die me leerde anders ademen en ook nog even mijn spieren en nek en zo testten, maar niets hielp.
Op een gegeven moment kwam bij mij een klik. Dit kon en mocht mijn leven niet meer beinvloeden. Ik had een gezin die mij nodig had. Ik wou terug een sociaal leven.
Ik heb veel gelezen op internet over TRT en heb met de tips daar leren mijn gesuis op de achtergrond te leren zetten. Ik hoor het nu nog en het is er. Maar het is zoals een trein die iedere dag voorbij je huis rijdt. Op een gegeven moment hoor je het niet meer. Er zijn wel momenten dat ik het nog erger ervaar. Bij een stress moment of als ik heel moe ben maar dan weet ik dat het wel terug betert na een goede nachtrust.
Af en toe begint de 'tuut' eventje harder te klinken dan normaal (in 1 van de twee oren meestel, niet gelijktijdig) en dan ervaar ik wel wat nog wat angst. Maar ik begin dan diep in en uit te ademen en wordt het direct terug beter. (ik duw dan ook het oor open en toe, het zou kunnen dat dit er helemaal niets mee te maken heeft maar het is een routine geworden. In en uit-ademen en dan duwen op mijn oor en dan gaat het over. Ik durf niet NIET te duwen omdat ik dan schrik heb dat het luidere geluid blijft)
Dus mijn tip voor anderen: niet opgeven. Het betert echt wel! Gaat het eens een dag minder, wees dan zeker dat de volgende dag het wel beter zal gaan.
Ook al zijn mijn horen niet beschadigd, ik draag sindsdien toch wel oorbescherming als ik naar feestjes of optredens ga. Daardoor vind ik deze site echt goed dat mensen leren dat het niet belachlijk is om ze in te hebben. Want dat was in het begin mijn reactie.
Proficiat met deze site, ik hoop dat vele mensen er baat bij hebben.
groetjes sofia
Volgende dag ben ik naar de huisarts geweest. Die zei dat het een prop in mijn oren moest zijn en ging vervolgens over tot het uitspuiten van mijn oren.
Dit had echter geen effect. Toen ik twee dagen later naar mijn huisarts terugbelde om te zeggen dat het niet over was verwees hij me naar een KNO arts.
Daar had ik, gelukkig heel snel, ook een afspraak mee. Verschillende testen werden gedaan maar bleek dat er aan mijn oren zelf niets mankeerde.
Ik kreeg pilletjes mee naar huis om de bloedtoevoer naar mijn oren te verbeteren en het zou wel overgaan. Ik moest twee weken erna terug komen.
Dagen passeerden. Ik werd er gek van. En hoe meer ik er aan dacht, hoe luider het werd. Waarom ik? Dat vroeg ik me steeds terug af.
Ik huilde constant en was angstig.
Na twee weken mocht ik terug naar de KNO arts. Die was eigenlijk heel vaag. Die vroeg of ik soms stress had. Ja hallo! Wie heeft er de dag van vandaag nooit eens geen stress? Voila, de stempel was gedrukt. Zonder enige verdere onderzoeken. U heeft 'chronische hyperventilatie'. Eventueel ademshalingenoefeningen bij de kinesist maar wij kunnen niets meer doen voor u.
Ik zag het niet meer zitten. Werd depressief en werd door de huisarts antidepressiva voorgeschreven. Ging zoals aangeraden naar de kinesist die me leerde anders ademen en ook nog even mijn spieren en nek en zo testten, maar niets hielp.
Op een gegeven moment kwam bij mij een klik. Dit kon en mocht mijn leven niet meer beinvloeden. Ik had een gezin die mij nodig had. Ik wou terug een sociaal leven.
Ik heb veel gelezen op internet over TRT en heb met de tips daar leren mijn gesuis op de achtergrond te leren zetten. Ik hoor het nu nog en het is er. Maar het is zoals een trein die iedere dag voorbij je huis rijdt. Op een gegeven moment hoor je het niet meer. Er zijn wel momenten dat ik het nog erger ervaar. Bij een stress moment of als ik heel moe ben maar dan weet ik dat het wel terug betert na een goede nachtrust.
Af en toe begint de 'tuut' eventje harder te klinken dan normaal (in 1 van de twee oren meestel, niet gelijktijdig) en dan ervaar ik wel wat nog wat angst. Maar ik begin dan diep in en uit te ademen en wordt het direct terug beter. (ik duw dan ook het oor open en toe, het zou kunnen dat dit er helemaal niets mee te maken heeft maar het is een routine geworden. In en uit-ademen en dan duwen op mijn oor en dan gaat het over. Ik durf niet NIET te duwen omdat ik dan schrik heb dat het luidere geluid blijft)
Dus mijn tip voor anderen: niet opgeven. Het betert echt wel! Gaat het eens een dag minder, wees dan zeker dat de volgende dag het wel beter zal gaan.
Ook al zijn mijn horen niet beschadigd, ik draag sindsdien toch wel oorbescherming als ik naar feestjes of optredens ga. Daardoor vind ik deze site echt goed dat mensen leren dat het niet belachlijk is om ze in te hebben. Want dat was in het begin mijn reactie.
Proficiat met deze site, ik hoop dat vele mensen er baat bij hebben.
groetjes sofia
