Te lang en te luid
Geplaatst: 04 Nov 2015, 14:44
Hallo iedereen,
Ben een jongen van 15 en heb in augustus tinnitus opgelopen. Zoals de meeste jongeren luisterde ik heel vaak met oortjes of een koptelefoon naar muziek. Dit deed ik alleen te veel en te luid met als gevolg tinnitus. Op een doodgewone avond in de grote vakantie lag ik in bed nog een beetje muziek te luisteren voor ik ging slapen, als ik mijn oortjes uithaalde hoorde ik een gepiep in mijn linkeroor. Ik wist niet echt wat het was maar dacht het zal morgen wel over zijn. De dag erna stond ik op en was het er nog altijd, ook mijn rechteroor was toen aan het piepen en suizen. Ik was direct in paniek en dacht direct dat het door de luide muziek met oortjes kwam. We hadden er wel eens over geleerd in de muziekles toen ik in het tweede middelbaar zat maar ik heb er verder nooit bij stilgestaan. Ik was direct beginnen surfen op het internet wat een zeer slecht idee was want veel positieve dingen over tinnitus zijn er niet te lezen. Hetgeen je meestal leest is 'niet te genezen' en 'leer ermee leven'. Ik was erg in paniek. Die dag leerde ik het verhaal van Dietrich Hectors kennen. Ik las zijn afscheidsbrief en zag de kortfilm die gebaseerd was op zijn leven. Ik was helemaal in paniek omdat ik dacht dat het bij mij ook zo erg zou worden. Vertelde het aan mijn ouders en ze zeiden het zal wel overgaan maar drie dagen later was het nog niet weg en ben ik naar de huisarts geweest. Er was niks te zien aan mijn oren, mijn beschrijving wees op een geluidstrauma. Het zou in ongeveer een week overgaan en ik kreeg druppels mee voor de druk in mijn oren te verminderen, want naast het suizen en piepen had ik ook nog eens een drukkend gevoel in mijn oren. Maar de dokter had me gerustgesteld dat het zou overgaan en ik ging met een veel beter gevoel naar huis. Maar na 1 week nog altijd even luid gesuis en gepiep in beide oren, de druk was wel verdwenen. Na twee weken nog altijd gesuis en gepiep in mijn oren en school zou dan nog eens gaan beginnen. Ik was bang dat school niet zou lukken met dat gesuis en gepiep. Maar school helpt me het te vergeten want heel vaak als ik er niet aan denk hoor ik het niet maar als ik er dan eventjes aan denk duikt het direct weer op. In het begin van het schooljaar kreeg ik weer zo een ontzettende druk in mijn oren en ben weer naar de huisarts geweest, deze keer met de diagnose vocht achter de trommelvliezen. Moest medicatie innemen en de suizen zouden volgens hem ook wel weer verdwijnen. De druk verdween weer maar de suizen en piepen bleven nog altijd hetzelfde. Na een week dan weer terug geweest naar de huisarts en die geeft me doorverwezen naar de NKO-arts. Half september dan uiteindelijk kunnen gaan ze hebben mijn gehoor getest en dat was redelijk goed in orde de schade was niet zo groot en volgens hem was er dus nog altijd kans dat het gesuis zou verdwijnen. Als ik slik kraken mijn oren dit zal er volgens hem wel altijd zijn omdat er littekens op mijn trommelvliezen zitten. Ik moest 1 maand medicatie pakken maar die heeft niet geholpen. Heb het nu ondertussen bijna 3 maand en probeer me erbij neer te leggen dat het niet meer zal weggaan. Maar ik hou me vast aan het feit dat ik enkel tinnitus heb en geen Hyperacusis dus ik denk vaak bij mezelf dat het erger kon.
Slapen is soms moeilijk maar meestal lukt het makkelijk in slaap te vallen. Overdag probeer ik er zo min mogelijk aan te denken zodat ik het minder hoor. De ene dag kan ik er al beter mee leven dan de andere en probeer zoveel mogelijk dingen te doen die ik leuk vind waardoor mijn gedachten niet naar de suizen gaan. Ik luister nooit meer naar muziek met oortjes, heel soms nog met een koptelefoon maar niet al te lang en zeker niet op ene hoog volume. Ik heb een aantal paar wegwerpoordoppen en ik heb altijd een paar bij als ik weg ga zodat als ik het ergens te luid vind en denk dat mijn suizen erger gaan worden ze kan indoen. Als ik alleen in een stille kamer zit zet ik meestal de radio of tv aan en hoor zo minder de suizen.
Dit is mijn ervaring met tinnitus en doe er alles aan om het te aanvaarden en ermee te leren leven. Ik hoop dat het ooit misschien wel weer eens verdwijnt ook al is die kans klein. Maar ze hebben me altijd gezegd dat hoop doet leven
Ben een jongen van 15 en heb in augustus tinnitus opgelopen. Zoals de meeste jongeren luisterde ik heel vaak met oortjes of een koptelefoon naar muziek. Dit deed ik alleen te veel en te luid met als gevolg tinnitus. Op een doodgewone avond in de grote vakantie lag ik in bed nog een beetje muziek te luisteren voor ik ging slapen, als ik mijn oortjes uithaalde hoorde ik een gepiep in mijn linkeroor. Ik wist niet echt wat het was maar dacht het zal morgen wel over zijn. De dag erna stond ik op en was het er nog altijd, ook mijn rechteroor was toen aan het piepen en suizen. Ik was direct in paniek en dacht direct dat het door de luide muziek met oortjes kwam. We hadden er wel eens over geleerd in de muziekles toen ik in het tweede middelbaar zat maar ik heb er verder nooit bij stilgestaan. Ik was direct beginnen surfen op het internet wat een zeer slecht idee was want veel positieve dingen over tinnitus zijn er niet te lezen. Hetgeen je meestal leest is 'niet te genezen' en 'leer ermee leven'. Ik was erg in paniek. Die dag leerde ik het verhaal van Dietrich Hectors kennen. Ik las zijn afscheidsbrief en zag de kortfilm die gebaseerd was op zijn leven. Ik was helemaal in paniek omdat ik dacht dat het bij mij ook zo erg zou worden. Vertelde het aan mijn ouders en ze zeiden het zal wel overgaan maar drie dagen later was het nog niet weg en ben ik naar de huisarts geweest. Er was niks te zien aan mijn oren, mijn beschrijving wees op een geluidstrauma. Het zou in ongeveer een week overgaan en ik kreeg druppels mee voor de druk in mijn oren te verminderen, want naast het suizen en piepen had ik ook nog eens een drukkend gevoel in mijn oren. Maar de dokter had me gerustgesteld dat het zou overgaan en ik ging met een veel beter gevoel naar huis. Maar na 1 week nog altijd even luid gesuis en gepiep in beide oren, de druk was wel verdwenen. Na twee weken nog altijd gesuis en gepiep in mijn oren en school zou dan nog eens gaan beginnen. Ik was bang dat school niet zou lukken met dat gesuis en gepiep. Maar school helpt me het te vergeten want heel vaak als ik er niet aan denk hoor ik het niet maar als ik er dan eventjes aan denk duikt het direct weer op. In het begin van het schooljaar kreeg ik weer zo een ontzettende druk in mijn oren en ben weer naar de huisarts geweest, deze keer met de diagnose vocht achter de trommelvliezen. Moest medicatie innemen en de suizen zouden volgens hem ook wel weer verdwijnen. De druk verdween weer maar de suizen en piepen bleven nog altijd hetzelfde. Na een week dan weer terug geweest naar de huisarts en die geeft me doorverwezen naar de NKO-arts. Half september dan uiteindelijk kunnen gaan ze hebben mijn gehoor getest en dat was redelijk goed in orde de schade was niet zo groot en volgens hem was er dus nog altijd kans dat het gesuis zou verdwijnen. Als ik slik kraken mijn oren dit zal er volgens hem wel altijd zijn omdat er littekens op mijn trommelvliezen zitten. Ik moest 1 maand medicatie pakken maar die heeft niet geholpen. Heb het nu ondertussen bijna 3 maand en probeer me erbij neer te leggen dat het niet meer zal weggaan. Maar ik hou me vast aan het feit dat ik enkel tinnitus heb en geen Hyperacusis dus ik denk vaak bij mezelf dat het erger kon.
Slapen is soms moeilijk maar meestal lukt het makkelijk in slaap te vallen. Overdag probeer ik er zo min mogelijk aan te denken zodat ik het minder hoor. De ene dag kan ik er al beter mee leven dan de andere en probeer zoveel mogelijk dingen te doen die ik leuk vind waardoor mijn gedachten niet naar de suizen gaan. Ik luister nooit meer naar muziek met oortjes, heel soms nog met een koptelefoon maar niet al te lang en zeker niet op ene hoog volume. Ik heb een aantal paar wegwerpoordoppen en ik heb altijd een paar bij als ik weg ga zodat als ik het ergens te luid vind en denk dat mijn suizen erger gaan worden ze kan indoen. Als ik alleen in een stille kamer zit zet ik meestal de radio of tv aan en hoor zo minder de suizen.
Dit is mijn ervaring met tinnitus en doe er alles aan om het te aanvaarden en ermee te leren leven. Ik hoop dat het ooit misschien wel weer eens verdwijnt ook al is die kans klein. Maar ze hebben me altijd gezegd dat hoop doet leven