Oorsuizen

[Sebbe]

Dag iedereen,

Ik herken mezelf zo hard in de verhalen hier. Ikzelf heb nu zo'n 3 à 4 jaar Tinnitus in mijn linkeroor. Nadat ik naar Tomorrowland ben geweest (met oordoppen) een paar jaar geleden, had ik de nacht toen ik thuiskwam last van geruis in mijn twee oren. De ochtend daarna was die niet helemaal weg, maar toch beter. Ik ben naar een audioloog gegaan om meteen oordoppen op maat te laten maken voor mij. De 2 - 3 maanden nadien waren mentaal zwaar voor mij. Ik lette heel hard op het getuut. Ik ben naar een NKO - arts gegaan, naar de UZA - afdeling voor oorsuizen, de huisdokter, etc. Uit alle soorten oortesten bleek dat er geen gehoorschade was. Ik kreeg telkens te horen: 'Echt wees gerust, het is geen gehoorschade.' In het UZA zeiden ze tegen mij dat mijn Buis van Eustachius vermoedelijk verstopt zat. Doordat het toen zomer was en ik allergisch ben voor gras (vooral in de zomer last van), bomen en huisstofmijt, zou mijn Buis van Eustachius dus verstopt zitten. Ik neem nu ook al 3-4 jaar Ceterizine en een neusspray. Ik stelde telkens de vraag aan de specialisten waarom het dan pas na Tomorrowland zo duidelijk naar voren kwam. Zij zeiden mij dat ik er gewoon meer op ben beginnen letten door de angst die het mij inboezemt. Ik denk dat ik mij eeuwig die vraag zal stellen. Daarnaast vind ik het ook vreemd dat het eigenlijk enkel mijn linkeroor is. Soms gebeurt het dat ik een heel verstopt oor heb voor een dag (ongeveer 15x per jaar). Als ik dan praat, hoor ik mezelf in een echo. Wanneer ik mijn hoofd ondersteboven houd, zakt de 'verstopping'. Klinkt heel vreemd, maar het is best lastig als je het hebt.

Het is zo dat het met periodes erger kan zijn. Vanaf augustus - december heb ik er meer last van. De ene dag is het al wat luider dan de andere. Eigenlijk komt het meer op met vlagen. Om de twee maanden heb ik altijd wel eens een slechte week waarin die angstgevoelens weer bovenkomen. De aanleiding van zo'n moeilijke periode is heel vaak banaal. Als ik een avondje op café ga (helemaal niet luid, maar je blijft altijd bezorgd), lig ik 's nachts vaak uren wakker met de vraag in mijn hoofd of ik het nu erger heb gemaakt. Echt uitgaan doe ik niet meer, uit pure angst. Mijn oordoppen doe ik vaak in als ik twijfel of het ergens te luid is. Als ik een artikel lees over Tinnitus, ga ik weer op mijn gesuis letten. De voorbije drie jaar probeerde ik zoveel mogelijk te negeren wat met Tinnitus te maken had. Toen mijn mama mij vorige week een artikel in de krant toonde over dit forum, startte voor mij weer even een lastige week (ik zit er nog steeds in). Gisterenavond heb ik samen met mijn mama de verhalen hier gelezen. Ik heb meer dan één traan gelaten, omdat dit eigenlijk de eerste keer is dat ik mezelf toelaat om er eens om te huilen. Ik wil mijn verhaal nu ook doen (wat ik voorheen nooit zou gedaan hebben), omdat ik het zo verdomd belangrijk vind dat dit onderwerp in de aandacht komt. Als 1 op de 7 mensen in België permanente oorsuizen heeft, waarom komt dit dan niet meer in de media? Waarom wordt er zo weinig gecommuniceerd over het onderzoek dat momenteel naar Tinnitus wordt gedaan? Wordt er wel effectief onderzoek naar gedaan?

Ik wijs iedereen in mijn omgeving op het belang van je oren (ookal weten ze niets van mijn Tinnitus). Mijn broer legt mijn advies bijvoorbeeld vaak naast zich neer. Ik heb veel frustraties, kwaadheid en verdriet in mij zitten. Waarom ik? Toch probeer ik elke dag met een lach door te brengen en door bezig te blijven, lukt dat ook vrij goed. Mijn mama steunt mij zeer goed. Ik relativeer veel andere problemen wel veel beter sinds ik Tinnitus heb. Ook heb ik het gevoel dat het van mij een vechtertje en een sterker persoon heeft gemaakt. Hoewel ik tijdens het schrijven van mijn verhaal (eigenlijk voor de eerste keer dat ik het vertel aan buitenstaanders) moet huilen, ben ik enorm fier op mezelf dat ik eindelijk deze stap heb durven nemen, in de hoop dat dit onderwerp meer onder de aandacht komt. Als iedereen blijft zwijgen of zich verstopt, komt er nooit een oplossing.

Bedankt aan iedereen die hier zijn verhaal post. Zo voel je je toch een stuk minder alleen.

Groetjes

[Bert]

Dag Sebbe. Bedankt om je verhaal te delen met ons. Jouw verhaal klinkt enorm herkenbaar voor mij. Zelf zat ik namelijk in dezelfde situatie: oorsuizen opgelopen na nachtje uit, maar oorsuizen niet te wijten aan gehoorschade, enkel door stress. Het kan wel zijn dat die pieptoon je oren binnengekomen is door de vele decibels op Tomorrowland, maar dat je reactie op die oorsuizen (angst enz.) alles verergerd heeft en ervoor gezorgd heeft dat je tot nu last hebt van die oorsuizen.

Ik merk dat je het moeilijk hebt om er echt over te praten en je verhaal te delen met anderen. Je mag je gevoelens niet wegduwen. Probeer er zoveel mogelijk over te praten, ook al is dat soms echt lastig. Het is heel knap dat je nu deze stap hebt durven zetten. Da's heel belangrijk! Hoe meer je erover praat, hoe sneller je het zal kunnen accepteren.

En onthoud: je staat er nooit alleen voor! Je kan hier altijd terecht als je het wat moeilijker hebt.

[Céline]

Dag Sebbe,

Wat moedig van je om je verhaal hier neer te schrijven. Ik denk dat heel veel mensen hier exact weten hoe jij je voelt. Huilen is niet erg zolang je het maar niet in je eentje doet en erover praat. Heel erg goed dat je mama je zo steunt.

Ik kan het me goed inbeelden dat mensen je advies naast zich neerleggen. Dat maak ik zelf ook vaak mee. Maar met z'n allen ben ik er zeker van dat we er wel komen. Laat dit forum alvast een hele goede hulp zijn!

[Bert T.]

Dag Sebbe,

sterk van je dat je je verhaal hebt durven schrijven. Ook ik had een krop in de keel toen ik op dit forum mijn verhaal aan het schrijven was. Vaak kwam bij mij de gedachte op "...zal ik dit wel doen, heeft het wel nut". Natuurlijk heeft het nut.Het schept een soort van verbondenheid. Je staat er niet alleen voor. Tof dat je zoveel steun hebt aan je moeder. Er kunnen over praten is belangrijk! Er zullen zeker nog moeilijke dagen komen, maar duw je steunfiguren dan niet weg. Blijf ook dan erover praten. Belangrijk bij oorsuizen is dat je tot rust komt. In het begin zeer moeilijk, maar na een tijd zal het werken. Op je ademhaling letten en proberen iets te doen ter afleiding ( sporten, een hobby,..). Het is ook belangrijk dat je probeert te achterhalen wat je oorsuizen erger maakt, zodat je dit na verloop van tijd kan doorbreken(vermoeid zijn,stress,...) . Wat ik vooral gemist heb in mijn omgaan met tinnitus sinds twee jaar is info. Gelukkig door deze site krijg ik nu die info. Ik zal bvb zeker het boek lezen en ook eens informeren naar relaxatietherapie. Een wondermiddel bestaat niet tegen oorsuizen. het feit dat het ook te maken heeft met onze hersenen maakt het onderzoek ernaar alleen maar moeilijker. Waar ik wel in geloof, is dat we onze hersenen en ook een stuk ons gehoor kunnen gaan "hertrainen". De piep zal er altijd zijn, maar je zal er minder last van hebben.Vergelijk het met een klok die tikt in een kamer.Na een tijdje zal je daar ook niet meer op letten. Mooi van je dat je ook bezorgd bent om je broer en vrienden. Dit is een normale reactie.je wil hen beschermen en ervoor zorgen dat zij niet door die zelfde hel moeten als jij. Ik had dit ook twee jaar geleden; Ik heb mezelfs nog kwaad gemaakt op een muzikant met tinnitus die in een artikel schreef dat hij de invoering van geluidsnormen bij een concert maar een stom idee vond. langs de andere kant heeft de tuut van tegenwoordig mij ook energie en kracht gegeven. Ik was bvb verbaasd dat sean D'hondt een lotgenoot is en heb hier op deze site al veel info kunnen sprokkelen . Mijn raad is, laat die piep je leven niet beheersen.Doe de zaken verder die je graag deed.Na een mindere periode komt altijd een goede periode!
En blijf praten,je staat er niet allen voor!

[Anna1983]

Mooie reactie Bert T!
dit is wat we nodig hebben op het forum, mensen die elkaar willen helpen dmv praktische tips of door elkaar te steunen!
TOP!!
bedankt