De Tuut van... Bert

In ‘De Tuut van…’ laten we jongeren met oorsuizen aan het woord. Hij of zij vertelt over zijn strijd tegen de pieptoon. Bert schreef zijn verhaal op papier en wil dit graag delen met andere jongeren.

Al drie jaar jaar belegert tinnitus, in de volksmond ook wel oorsuizen genoemd, onafgebroken mijn oren. Dagelijks vuurt het ongenadig de ene na de andere pieptoon af. Tinnitus herleidde mijn sociale leven tot een waar slagveld. Lange tijd liet ik, doodsbang voor de toekomst, tinnitus mijn leven commanderen. Dit is mijn verhaal over mijn strijd tegen het vervelendste geluid ter wereld.

Grootste nachtmerrie wordt werkelijkheid

We schrijven 7 december 2012. Ik maak me klaar om af te zakken naar het KULAK Kerstbal. Ik beleef een onvergetelijke avond en nacht. De volgende dag breekt echter de hel los: hevige oorpijn en oorsuizen maken hun intrede. Enkele weken later kampeert de pieptoon nog steeds in mijn oren. Een bezoekje aan de oorarts dringt zich op. Tot mijn verbazing blijkt gehoorschade niet de hoofdoorzaak te zijn van mijn tinnitus. Blijkbaar activeert stress, in combinatie met gehoorschade en overgevoelige oren, een erg irritante pieptoon in mijn oren. Zijn verdict is duidelijk: tinnitus is onomkeerbaar, er is geen weg terug. Bij gebrek aan een efficiëntie therapie of werkend medicijn, moet ik leren leven met de pieptoon. Mijn grootste nachtmerrie wordt werkelijkheid. Het is het begin van een bijzonder lastige periode. Ik bevind me op een emotionele rollercoaster: angst, ellende, frustratie en irritatie wisselen elkaar voortdurend af. Tinnitus heeft me volledig in zijn greep. Mijn sociale leven staat op een laag pitje en de pieptoon frustreert me enorm. Hoe zal ik dit in hemelsnaam mijn hele leven lang volhouden?

Dictator Tinnitus

De eerste maanden na de komst van tinnitus zijn een hel. Meermaals vraag ik me met de tranen in de ogen af waaraan ik deze ellende verdiend heb. Niet alleen voel ik me ellendig en droevig, ik sluit me ook meer en meer op. Uit vrees voor hevigere oorsuizen wimpel ik de ene uitnodiging na de andere af. Ik voel me nergens meer veilig. Als ik al eens weg ga, heb ik steeds mijn oordoppen in de aanslag. Mijn sociale leven bereikt een historisch dieptepunt. Tinnitus maakt immers heel wat activiteiten onmogelijk. Voetbalmatchen bekijk ik voortaan thuis; het geluid van joelende supporters in het stadion verdraag ik niet meer. Op café gaan met vrienden is een hele uitdaging. De impact van tinnitus op mijn leven valt me heel zwaar. Tinnitus heeft, als een wrede dictator, de macht over mijn leven gegrepen en beslist in mijn plaats wat ik al dan niet kan en mag doen. Alle tegenspraak en verzet blijkt tevergeefs: hoe meer ik me verzet, des te luider en frustrerender de pieptoon wordt.
De dictator verbant ook de stilte uit mijn leven: volstrekte stilte ken ik niet meer. Overal en op elk moment duikt die dekselse pieptoon weer op. Van bij het opstaan tot bij het slapengaan: 24 uur op 24 word ik geconfronteerd met mijn oorsuizen. Dat valt me verschrikkelijk zwaar. Terwijl ik vroeger stilte haatte, zou ik nu maar al te graag één dag genieten van rust. Eén dag zonder tinnitus, het paradijs op aarde. Meer wens ik niet.

De eerste maanden na de komst van tinnitus zijn een hel

Studeren en tinnitus: niet de ideale combinatie

De intrede van tinnitus maakte me heel onzeker over de toekomst. Verschillende vragen spookten door mijn hoofd. Zal ik dit wel overleven? Hoe zal ik mijn sociale leven en tinnitus verzoenen? Maar vooral: zal ik mijn studies kunnen afmaken? Studeren met tinnitus is immers geen pretje. En dat is een groot understatement: tinnitus maakt studeren ongelofelijk lastig. Het liefst van al studeer ik in een stille ruimte, maar daar is de pieptoon net het sterkst. Bovendien verergert de pieptoon in stressperiodes. Tijdens de examens zijn mijn oorsuizen bijna ondragelijk. Cursussen verwerken gaat nu veel trager. De pieptoon slingert me voortdurend uit mijn concentratie. Elke keer weer is het een helse uitdaging om me doorheen de pakken te sleuren. Beeld je eens in dat een fanfare voortdurend het meest vervelende deuntje uit hun repertoire in je oren speelt, terwijl je een moeilijk stuk leerstof in je hoofd probeert te krijgen. Vervelend, niet?

Weg vol hindernissen

Na emotioneel lastige maanden, voel ik me nu veel beter. Mijn strijd tegen tinnitus was er eentje van vallen en opstaan. Ik heb een hele weg vol hindernissen afgelegd. Gaandeweg heb ik de pieptoon een plaatsje leren geven in mijn leven. Relaxatietherapie en babbels met vrienden en familie hebben me sterker gemaakt. Nu voel ik me voldoende gewapend om de strijd aan te gaan met mijn grootste vijand. Maandenlang heeft tinnitus, met zijn irritant wapengekletter, mijn leven zwaar op de proef gesteld. Die tijd is voorgoed passé. Tinnitus krijgt me niet meer klein.

De tijd dat tinnitus mijn leven beheerst én bepaalt, is nu definitief voorbij.

Begrijp me echter niet verkeerd: mijn oren blijven verder suizen en de frustratie woelt vaak nog eens op, maar tinnitus bepaalt niet langer mijn doen en gaan. We zullen wellicht nooit de beste vrienden worden, maar de tijd dat tinnitus mijn leven beheerst én bepaalt, is nu definitief voorbij. Nu ik tinnitus heb leren accepteren, wil ik me inzetten voor andere jongeren met oorsuizen. Daarom heb ik dit platform rond oorsuizen opgestart. Op dit platform kan je antwoorden vinden op je vragen, je hart luchten, in contact komen met andere lotgenoten. Daarnaast kan je er ook heel wat tips en getuigenissen vinden. Leesvoer genoeg dus. Ontdek het allemaal zelf op dit platform!

Wil jij de volgende ‘Tuut’ zijn?
Wil je zelf ook je verhaal delen met andere jongeren? Stuur het dan door naar info@detuutvantegenwoordig.be, met vermelding van ‘De Tuut van’, en wie weet pronkt jouw verhaal volgende maand wel op ons platform!