De Tuut van... Sean

In ‘De Tuut van…’ laten we jongeren met oorsuizen aan het woord. Hij of zij vertelt over zijn strijd tegen de pieptoon. Sean schreef zijn verhaal op papier en wil dit graag delen met andere jongeren.

In de zomer van 2011 ging ik na een nachtje uitgaan met suizende oren slapen. Niets abnormaals, iedereen heeft daar wel eens last van na een feestje waar de muziek naar goede gewoonte luid staat te bonken. De ochtend erna suisden en piepten mijn oren nog steeds. Ik had meteen door dat dit niet oké was. Mijn eerste paniekerige gedachte was: “oh nee dit is voor altijd!”. Ik wou mezelf niet op stang jagen en besloot nog even af te wachten, wie weet trok het wel weg. Een dag later hoorde ik het gesuis nog altijd, twee dagen later ook en drie dagen later nog steeds. Ik besefte stilaan dat dit wel echt serieus werd en besloot om met mijn probleem naar een NKO-arts te gaan. Zij probeerde mij op verschillende manieren te helpen, onder andere door een bepaalde vitamine te slikken die mijn gehoororgaan terug tot rust zou brengen. Lang verhaal kort, veel verandering kwam er niet en het gesuis ging niet weg. Meer dan toegeven dat ik tinnitus had en er mee zou moeten leren leven kon ik op dat moment niet doen. Ik had het geluk dat het gesuis mijn leven niet totaal overhoop gooide. Ik hoorde het enkel wanneer ik ging slapen of het echt heel stil was. Overdag viel het al bij al nog mee.

Beschouw het als iets dat gewoon deel uitmaakt van je gehoor en er altijd al geweest is

Na de zomer vertrok ik op Erasmus en sliep ik in een kamer aan de straatkant met bijhorende straatgeluiden zoals je die in elke stad wel hebt. Een groot verschil met mijn slaapkamer thuis waar het ’s nachts stiller dan stil is. Dat hielp om mij minder op het gesuis te focussen en het langzamerhand als ‘normaal’ te beschouwen. Vandaag suizen mijn oren nog altijd, maar om een of andere reden heb ik er veel minder last van. Het gesuis lijkt ook wat minder sterk te zijn geworden. Ik heb mij een paar keer door een osteopaat laten behandelen. Na een aantal sessies voelde ik meestal een klein verschil, dat hielp dus wel. Het kan ook door gewenning zijn, ofwel is het gewoon effectief wat weggetrokken, ik weet het niet. Ik probeer er mij bewust zo weinig mogelijk op te focussen, want dan maak je het jezelf alleen maar moeilijker. Dat is ook de grootste tip die ik van anderen heb gekregen en kan meegeven: beschouw het als iets dat gewoon deel uitmaakt van je gehoor en er altijd al geweest is.

Koop gepersonaliseerde oordopjes! Die passen perfect waardoor je er aangenaam mee kan uitgaan.

Nadat ik tinnitus heb gekregen, is het mij pas echt opgevallen hoeveel mensen met net hetzelfde probleem zitten en de laatste jaren gehoorschade hebben opgelopen door zonder oordopjes te gaan feesten. De muziek kan niet luid genoeg staan waardoor iedereen met stoppen in zijn oren moet staan dansen. Dat is toch absurd? Een paar decibels minder zouden al een wereld van verschil maken en vele toekomstige oren van gepiep en gesuis sparen. Maar eer dat zo ver is: koop gepersonaliseerde oordopjes! Die passen perfect waardoor je er aangenaam mee kan uitgaan. Ik heb er mij een paar aangeschaft en kan nu niet meer zonder. Ik had ze beter een paar jaar eerder gekocht, maar daar is het te laat voor. Voor jou hopelijk nog niet, doen dus!

Wil jij de volgende ‘Tuut’ zijn?
Wil je zelf ook je verhaal delen met andere jongeren? Stuur het dan door naar info@detuutvantegenwoordig.be, met vermelding van ‘De Tuut van’, en wie weet pronkt jouw verhaal volgende maand wel op ons platform!