detuutvantegenwoordig.be

Typisch, de wondermiddeltjes mensen. Je vindt ze op elk forum terug.
Er zijn honderdduizenden, zo niet miljoenen op deze planeet die deze 'ziekte' hebben en dan zijn er natuurlijk altijd mensen die er geld inzien.

Ikzelf ben op mijn 43ste erdoor getroffen, nu zo'n 2 jaar geleden. Ik ben onmiddelijk online beginnen zoeken en heb dan naar het UZA gebeld waar ik onmiddelijk mocht langskomen.
Daar dus een dag of 5 geweest en de experimentele behandeling gehad, Cortizone en de hyperbare behandeling.
Heeft het geholpen? Had ik nu een gekloonde tweeling die de behandeling niet zou hebben gehad zou ik het kunnen weten. Heb ik spijt dat ik de behandeling heb gedaan, ... zeker niet!

Wat Stee zegt dat men tegen hem zei 'je moet er mee leren leven' vind ik persoonlijk verkeerd, zeker in het begin dat je dit hebt. Ik had het heel erg moeilijk en heb in het begin gedacht dat mijn leven voorbij was. Verander die uitdrukking naar 'je leert er mee leven' en dan verandert dat beeld al helemaal.
Mijn eerste maanden waren zwaar, heel zwaar, je slaapt niet tot slecht, krijgt slechte ideeen etc.
Ga naar je huisdokter en praat erover. Ik heb toen anti-depressiva gehad die mij erdoor hebben geholpen, alsook een medicijn om te slapen. Rust is volgens mij al een keyfactor om er te kunnen mee leren leven.

Zelf heb ik leren mediteren. Iemand met een technische opleiding die niet gelooft in iets dat niet of moeilijk bewijsbaar is. Ik heb in een paar weken leren mediteren en kan nu in 9 op 10 gevallen stilte in mijn hoofd krijgen binnen een paar seconden. Het blijft niet, maar de tijd dat er een stilte is is het een zaligheid.
In het begin om even tot rust te komen raad ik een clipje op youtube aan 'tinnitus sound therapy' . Zet een hoofdtelefoon op en speel dat in de achtergrond. Als dat werkt kan je trouwens een ventilator in je slaapkamer zetten om te slapen. Het geluid van de luchtverplaatsing heeft mij alleszins geholpen in het begin. Nu heb ik het niet meer nodig.

Nu is het zeker geen ziekte, of misschien beter gezegd fenomeen dat enkel jongeren treft. Ik heb velen in mijn naaste omgeving die het kregen tussen de 40 en 45 jaar.
Geluid is een grote factor, maar ik ben er stellig van overtuigd dat stress, een onverwachtse gebeurtenis (sterfgeval etc) ook triggers zijn.

Beste Lukesan, (ik ben 33 en sinds 2 jaar last van oorsuizen, daarvoor al vaker perioden met gesuis/ gerinkel/ gepiep gehad, al sinds mijn 12e denk ik).

wat je schrijft is helemaal waar en ik denk ook echt heel erg herkenbaar voor heel veel t-paitënten!
Je leert er mee leven zou het nieuwe 'je moet er mee leren leven' moeten worden in mijn optiek.

Rust en ontspanning is heel erg belangrijk en hoe dat ingevuld moet worden, is voor iedereen een zoektocht op zich. Een zoektocht, waarbij je ook veel over jezelf gaat leren en over de manier waarop je in het leven staat.
Je moet het er echter wel voor over hebben en je moet er in (blijven!) geloven dat jij deze kwaal aan kan en er mee gaat leren leven!
Hulp hierbij is wel noodzakelijk, in de vorm van professionele hulpverlening voor sommigen, voor sommige anderen is praten met vrienden voldoende en weer voor anderen is medicatie nodig.
'je bent sterker dan je oren' zei een vriendin een keer tegen mij
mooie woorden vind ik.

Ik ga trouwens ook mediteren binnenkort, benieuwd wat mij dat gaat opleveren voor mijn T!