Gehoorschade

Tinnitus of oorsuizen kan heel wat verschillende oorzaken hebben. In heel veel gevallen is de pieptoon het gevolg van gehoorschade. Veel jongeren lopen hun oorsuizen op na een nachtje uit, waarin hun oren het zwaar te verduren gekregen hebben en beschadigd zijn door de stevige decibels. De tuut die je de volgende dag dan hoort, is een teken van die beschadiging.

Gehoorschade houdt in dat er op een of andere manier schade aangebracht is aan het gehoorsysteem. De bekendste oorzaak van gehoorschade is een lawaaitrauma, bv. na een concert of festival.
Een lawaaitrauma kan verschillende vormen aannemen. Zo kan je een trauma oplopen door urenlang in een luide omgeving te vertoeven. Anderzijds kan je een trauma oplopen door een plotse heel erg luide knal. De haarcellen weten dan niet wat hen overkomt.

Zoals jullie intussen weten uit het artikel ‘hoe werkt het gehoor?’, wordt geluid van het buitenoor, via het middenoor, naar het binnenoor gebracht waar het verwerkt wordt. In die verwerking van het geluid zijn de haarcellen van groot belang, want het zijn zij die in contact staan met onze gehoorzenuwen en dus ook met onze hersenen. Die haarcellen zijn minuscuul klein en we hebben er duizenden die elk instaan voor een andere toonhoogte. Wanneer geluid continu te hard de haarcellen bereikt, raken ze beschadigd. Een haarcel die beschadigd is, kan niet worden hersteld. Soms kan het wel zijn dat ze niet volledig aangetast is en zich nog enigszins kunnen ‘redden’. Dit komt bijvoorbeeld voor wanneer je na het uitgaan dezelfde avond in je bed een fluittoon hoort die de dag nadien (gelukkig!) weer verdwenen is. Je haarcellen hebben je die avond wel gewaarschuwd. Een volgende blootstelling kan al tot onherroepelijke schade leiden.

Die schade is wat we noemen gehoorschade. Het meest voorkomende symptoom ervan is tinnitus of oorsuizen. Maar van waar komt die piep nu eigenlijk? Wel, de haarcel die instaat voor een bepaalde toonhoogte is beschadigd en geeft dus geen signalen meer door naar het gebied in de hersenen. Die vinden dat behoorlijk vreemd en gaan hierdoor zelf hyperactief reageren. Ze sturen signalen terug naar het slakkenhuis, die wij dan waarnemen als een pieptoon.

Bij ernstige beschadiging van de haarcellen spreekt het voor zich dat ook gehoorverlies als symptoom kan optreden. Doordat de haarcellen namelijk geen of minder informatie van die bepaalde frequentie doorgeven, kunnen we het geluid ook minder goed waarnemen. Bij het afsterven van een grotere hoeveelheid haarcellen ontstaat er zelfs voor die specifieke frequentie een totale doofheid.

Door Stephanie Braet